Over de objectificatie van het vrouwelijke lichaam – en of, en hoe, het anders kan.

Deze avond wordt georganiseerd in samenwerking met The Feminist Club Amsterdam, De Nieuwe Liefde en de Vrije Gemeente. Kaarten zijn online verkrijgbaar via De Nieuwe Liefde.

Programmatekst:

‘Een vrouw leeft haar lichaam als gezien door een ander’, zegt filosoof Sandra Bartky. Collega Simone de Beauvoir stelde halverwege vorige eeuw al de diagnose: in de westerse cultuur is de vrouw de tweede sekse en wordt haar lijf als object benaderd. De honderden mediabeelden die we dagelijks verwerken, waarvan de meerderheid gefotoshopt, versterken dit. Het onrealistische beeld van vrouwelijkheid wordt bepaald door de male gaze: de ingebeelde blik van heteromannen. Deze in de beeldcultuur dominante kijk is echter ook door vrouwen zelf overgenomen en geïnternaliseerd. Wat doen die blik en dat ideaalbeeld met de relatie tot ons lichaam? Spelen ze mee, als vrouwen zich in de lente massaal afvragen of hun lijf wel zomerklaar is?

De beelddruk en de man-vrouw polarisatie is niet altijd en overal zo sterk geweest. In het communistische Cuba, waar veel minder reclame is, spiegelen vrouwen zich niet aan het perfecte lijf – en maken zij ook de mannen openlijk tot object van verlangen. In de Oyo-Yoruba-cultuur van West-Nigeria blijkt het uiterlijke verschil tussen man en vrouw nauwelijks een rol te spelen in taal en maatschappelijke relaties. Aan de verdeling van de seksen in mannen die kijken en vrouwen die bekeken worden, ligt dus een westers cultureel mechanisme ten grondslag. Waardoor is dit ontstaan en hoe heeft het zich ontwikkeld? En hoe gaan we ermee om? Kan het ook anders?

Met voorbeelden uit film en reclame, het werk van onder meer Luce Irigaray en filosofen op het podium zoeken we naar een nieuwe kijk.